Rezultati koji proizilazi iz analize ARPA podataka zajedno sa podacima o broju zaraženih: Pm10 čestice mogle bi biti vektor virusa
M.Kristina Ćeresa
članak preuzet sa https://www.ilsole24ore.com/
Rezultati pokazuju: zagađenje, pre svega zagađenje vazduha, moglo je da pripremi teren za nastanak koronavirusa i za njegovo širenje. U svakom slučaju, podaci pokazuju da postoji veza između prekoračenja dozvoljene granice Pm10 i broja obolelih od COVID-19.
To pokazuje studija koju je sprovelo dvanaesetak istraživača iz Italije i doktora iz Italijanskog društva za zaštitu životne okoline –(Sima). Leonardo Seti sa Univerziteta u Bolonji i Đanluiđi de Đenaro sas Univerziteta u Bariju proveli su poslednjih dvadeset dana analizirajući podatke zabeležene u periodu od 10 do 29 februara; ukrstili su Arpa podatke regionalnih agencija za zaštitu okoline, a sa podacima o broju zaraženih, tj obolelih od Covid-19 u izveštajima civilne zaštite od 3 marta, što predstavlja neophodan vremenski pomak jednak periodu inkubacije. Zaključak je da postoji korelacija između prekoračenja dozvoljenih granica koncentracije Pm10 i Pm2,5 i broja obolelih od Covid-19.
Dolina Poa označena je crvenim u studiji: tu su zabeležene krive širenja infekcije koje pokazuju izraženo ubrzanje, uz očiglednu podudarnost, uz vremenski pomak od dve nedelje, sa povišenim koncentracijama atmosferskih čestica.
Prema istraživanju, čestice PM10 su imale ulogu pojačivača, tj dale su dodatni impuls za virulentno širenje epidemije; Leonardo Seti ističe: “Visoke koncentracije prašine zabeležene u dolini Poa u februaru dovele su do ubrzanog širenja Covida19. Efekat je vidljiviji u onim provincijama u kojima su se pojavila prva žarišta epidemije. “
To bi mogao biti jedan od razloga zašto je u Dolina Poa došlo do širenja virusa u većoj učestanosti u poređenju sa drugim regionima Italije. U pogledu toga, slučaj Rima je ilustativan, budući da je prisutnost zaraženih zabeležena u istom periodu kao i u doilini Poa, ali ipak nije došlo do tako virulentnog širenja zaraze. Breša je jedan od gradova koji su najviše pogođeni kako zagađenjem, tako i epidemijom koronavirusa.
Ideja da zagađenje Pm10 olakšava infekcije nije nova; počevši od upale pluća i boginja postoji literatura koja to pokazuje i predlaže važna pravila za smanjenje zagađenja.
Pretpostavka o koronavirusu je ista: čestice deluju kao nosioci tj prenosioci virusa. Čak i u atmosferi. Možda doprinose prenosu isto koliko i stisak ruke: “Što je više finih čestica – kaže Đanluiđi de Đenaro, sa Univerziteta u Bariju – to je veći broj otvorenih puteva infekcije. Emisija čestica zagađenja mora biti svedene na minimum. “
Primećeno je da atmosferske čestice deluju kao transportni vektor za mnoge hemijske i biološke kontaminante, uključujući i viruse koji za njih “prijanjaju” (procesom koagulacije) čak satima, danima ili sedmicama. Štaviše, razdaljine koje bi virus na taj način mogao preći, mogu biti velike.
Studija ističe još jedan faktor: “Trenutna rastojanje koja se smatra bezbednim – napominje Alesandro Miani, predsednik Italijanskog društva za zaštitu životne okoline (Sima) koje se odnosi na razdaljinu od jednog metra – možda nije dovoljno”. Baš kao što do sada usvojene mere za smanjenje zagađenja vazduha očigledno nisu dovoljne.
photo Drago Tošić
